Carpe Diem, Paula Marínez
Camino por la calle, suena el móvil, lo cojo, automáticamente comienzan a resbalar lágrimas por mi cara, no doy crédito, la gente me mira, en el lugar sólo se oye mi llanto, salgo corriendo, voy hacia la playa, necesito pensar. Cuando llego allí me doy cuenta de que un chico me había seguido, me pregunta si estoy bien, le digo que no, que ya no merece la pena vivir, me siento como una inútil; él intenta consolarme, pero es en vano, lo que acaba de ocurrir cambiaría mi vida, no quería contárselo a nadie, pero, ¿qué más da? Se lo conté:
Mostrando entradas con la etiqueta relatos. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta relatos. Mostrar todas las entradas
13 jun 2013
Ven para o blogue e gaña
Dentro da modalidade ti escribes?, un relato de Paula Matínez, alumna de 3º de ESO.
Etiquetas:
Actividades,
concursos,
relatos,
Ven para o blogue
5 jun 2013
Ven para o blogue e gaña
Dentro da modalidade ti escribes?, un relato de Héctor Ojea, alumno de 2º de Bacharelato.
Perseguido, Héctor Ojea
Ahora estoy sentado en una silla blanca, rodeado por un sinfín de caras que no alcanzo a reconocer, cada una sentada a su vez en su propia silla blanca; felices, o al menos por fuera, celebrando algo que no puedo recordar fruto de mi efímera memoria. Los vasos y los cumplidos vuelan de mano en mano y el vaivén de las faldas contra el viento parece querer hipnotizarme hasta que, en un momento, todo se detiene y la banda comienza a tocar, dando pie así a un movimiento todavía más intenso. La
Etiquetas:
actividades.,
concursos,
relatos,
Ven para o blogue
23 abr 2013
Ven para o blogue e gaña
Nova publicación dentro da modalidade ti escribes? O texto é de Cristina Pérez Hermida, alumna de 3º de ESO.
Destinos cruzados, Cristina Pérez
Unha gota, dúas, tres… Infinitas. Abro os ollos, estou empapada. Miro ao teito: unha goteira.
A tormenta arrancou unha tella, terei que arranxala algún día…
Dende aquel accidente, non podo durmir, todo me vai mal. Sinto que, como sempre me ven soa, me miran compadecéndose. É insoportable.
A tormenta arrancou unha tella, terei que arranxala algún día…
Dende aquel accidente, non podo durmir, todo me vai mal. Sinto que, como sempre me ven soa, me miran compadecéndose. É insoportable.
Etiquetas:
Actividades,
concursos,
relatos,
Ven para o blogue
Suscribirse a:
Entradas (Atom)